Van A’DAM naar ROMA 2023 – 4

Waar sloten we “Van A’DAM naar ROMA 2023 – 2” ook al weer af? O ja, we zouden naar Trento gaan. Daarom dalen we op zaterdag 20 mei af van de hoge berg-camping naar de vlakte en vinden er een camperplaats, gedreven door de gemeente Trento. We treffen een vrouw aan de receptie, heftig in debat met een camper-gast, alsmaar vertwijfelde gebaren makend. Ons gebaart ze intussen meerdere malen dat we geduid moeten hebben. Als ze terugkomt klaagt ze in vet Italiaans met veel woorden over de computer, die niet functioneert, zodat ikzelf als bewijs van betaling een foto moet maken van de bon die zij uit een ander apparaat haalt. Dan mogen we een staanplaats uitzoeken op de royaal aangelegde camperplaats. Het toiletgebouw is onderkomen en slecht bijgehouden. Maar goed, we staan hier super beveiligd binnen hoge hekwerken.

Als we de middagboterham op hebben, begint het helaas al snel te regenen. We gaan op zoek naar een supermarkt, die we binnen een 2000 meter lopen (hemelsbreed niet meer dan 100 meter) vinden. Het is er een met opvallend veel biologische en vegetarische producten, zodat we op de terugweg flink wat te sjouwen hebben. Onderweg trekt een vervallen schuur onze fotografische aandacht.

De volgende dag, zondag 21 mei, is het weer droog en belooft het een mooie dag te worden. We gaan met de fiets naar de stad (een 2 tot 3 km), waarbij we al snel ons afvragen of we niet beter te voet hadden kunnen gaan. Steeds moeten we van richting veranderen, dan weer is er een voet/fietspad langs de weg, dan gaat het over de rijbaan, erg onduidelijk en het is vooral lastig om steeds weer te moeten afstappen. We parkeren de fietsen goed afgesloten bij een bushalte aan de Via Franciscus. Na wat vraagwerk komen we al snel in het centrum uit bij de hoofdstraat met mooie paleizen met veel fresco’s tegen de voorgevel, en bij de Duomo. We vinden het een schitterende kerk en zijn vooral geraakt door een sobere supermoderne kruisweg, die duidelijk maakt dat moderne kunst goed kan samengaan met een antieke inrichting. We krijgen de indruk dat er zojuist een drukbezochte mis is geweest. De koster, een jongeman, is uren bezig met het weer opruimen van extra stoelen en bijwerken van de kaarsenstandaards. We lunchen op het plein tegenover de kerk en gaan daarna op tijd weer naar huis om nog wat rust te nemen. Onderweg wordt tegen een gevel onze aandacht getrokken door de uitbeelding van kindermoorden door joden, een verhaal dat achteraf verzonnen blijkt te zijn om de joden in een kwaad daglicht te zetten. Als we voorbij een middeleeuwse burcht komen, kunnen we het niet nalaten daar nog even binnen te kijken en genieten we van de vele bloeiende en geurende rozen.

 

Op maandagmorgen rijden we op tijd naar Rovereto Area Comunale om dan vandaag nog te gaan fietsen richting Verona. Eerst doen we nog boodschappen bij de winkel van zaterdag. Dan rijden we naar ons doel, waar we twee nachten willen blijven staan. Dat doel hebben we snel gevonden. Maar omdat het net twaalf uur is, is het kantoor gesloten en kunnen we na 4 uur terugkomen om te betalen. Onze kentekenplaat wordt gefotografeerd en we krijgen de wificode. We zijn dus binnen. Ik zal deze en volgende dag later een keer beschrijven onder de titel Een Italiaanse camping. Het gaat nu te ver daar uitvoerig bij stil te staan. In ieder geval heeft wat wij daar hebben meegemaakt, vooral te maken met open staan voor andere mensen en je oefenen in het te niet snel oordelen. Wat in onze hoofden begon als een stiekem misbruik maken van de situatie eindigde uiteindelijk in de constatering bij onszelf, dat we hier te maken hebben met een maatschappelijk project van de gemeente Rovereto. Een oefening in het pelgrim-zijn, zou José zeggen. Van fietsen komt, gezien de warmte, vandaag niets meer.

Op dinsdag gaan we doen wat we gisteren zouden gaan doen: Fietsen. Maar dat heeft om te beginnen nog wel wat voeten in de aarde. Harry ontdekt na een 500 meter, dat hij de batterij niet op de fiets heeft. Als ie daarna bijna weer bij José is, mist hij zijn helm, dus weer terug. En dan kunnen we eindelijk op weg. We maken in mooi zonnig weer en aangename temperatuur een tocht van Rovereto langs Mori, Pilcante en Vo Destro naar Belluno Veronese. Steeds volgen we de Ádige en horen we de autoweg en de treinen. In Bellune Veronese treffen we een dorpscafé, waar we proberen koffie te drinken en de dorst te lessen. De eerste koffie is een espresso, het tweede kopje een grote koffie. Uiteindelijk betalen we 4,40 euro. We merken dat we niet met gebaren hoeven te werken. We kunnen beter gewoon gangbare Duitse woorden gebruiken. Voor het café wisselen de vier tot vijf mannen van persoon tot persoon. Er komt er een bij, er vertrekt er een. Er wordt weinig gepraat, maar wel druk gezwaaid naar voorbijgangers in hun auto. Een voor mij herkenbare situatie in eigen dorp. Na een lunch onderweg komen we tegen half vijf weer terug op onze camperplek.

Op woensdag 24 mei gaan we verder op weg en stuurt de routeplanner ons voor de rit van 94 km naar Verona over de A22 tot in de buurt van Verona. Het is een rustige rit over de tolweg, die ons op het eind tot betalen van 6,50 dwingt. Helaas zit er nu geen persoon aan het loket, maar is er alleen een automaat. In welke gleuf moet ik het kaartje stoppen? Waar kan ik de creditkaart kwijt? Als het wat lang duurt, begint een mechanische stem in het Italiaans wat raadgevingen te geven. En dan maar rustig blijven. Uiteindelijk komt de creditkaart terug en volgt er een 30 cm lange kassabon. De slagboom gaat omhoog en we kunnen verder. Na nog een 30 km over een drie-baans autoweg kunnen we deze verlaten net voor er een file begint.

En dan komen we aan bij Agricampeggio Oro Verde in Verona. Een uitgestrekt landgoed, waar wijn en olie gemaakt en verkocht worden. We genieten van de plotselinge ruimte en het uitzicht, zeker na de enge staplek in Rovereto, waar je niet tussen twee campers kon zitten en de omgeving werd gevuld met lawaai van de autoweg en het elke vijf minuten voorbij razen van personen- en goederentreinen. En dan heb ik het nog niet over de ‘overlast’ van onze ‘medebewoners’ van deze camperplaats. Ook zaten we daar pal achter de afrastering van het plaatselijke stadion, waardoor we regelmatig een gymles of training konden meemaken.

Op donderdag 25 mei fietsen we naar Verona (zo’n 9 km. Om te beginnen gaan we eerst naar de VVV om daar een toegangskaart te kopen voor een aantal kerken. Daarna drinken we een kopje koffie op een terras. Alleen dat al is genieten: Er trekken een ontelbaar aantal groepen achter een even groot aantal gidsen aan. Opvallend daarbij zijn de vele groepen schooljeugd, jongeren maar ook lagere-school-kinderen. Dan gaan we naar de Arena. Omdat we al kaartjes hebben, kunnen we via een tweede rij direct doorlopen en hoeven we niet te wachten.

Daarna gaan we een hapje eten en bezoeken we de San Fermo. Dat is een unieke kerk met een benedenkerk uit de vijfde eeuw met veel fraaie fresco’s uit de twaalfde eeuw en een bovenkerk uit de zestiende eeuw, waar in het houten plafond meerdere acheepsrompen zijn verwerkt en versierd met beelden van 416 geschilderde heiligen.

We zijn tot ongeveer 18 uur in deze mooie en gezellige stad, al is dat late tijdstip vooral het gevolg van het niet kunnen terugvinden van onze fietsen.

Op vrijdag besluiten we het vandaag rustig aan te doen. Allebei zouden we graag gaan fietsen, maar dan moet je vroeg opstaan en in verband met de hitte zorgen dat je tegen 12 uur weer terug bent. In de straat ligt een kazerne-opleiding. Regelmatig horen we strijdkreten van over de weg. ’s Avonds hebben we voor het eerst gebarbecued in een lekker zonnetje.

 

Daarmee sluiten we de vierde week af.

José en Harry

 

P.S. We hebben op deze camping in de buurt van Assisi maar matig internet, waardoor werken op computer en verzenden van berichten sinds zaterdag niet kan. Nu rond 11 uur in de morgen is dat geen probleem. Vandaar dit uitgesteld bericht.