Sinds ons vertrek op 29 april tellen we intussen al de 23e dag van mei. In tegenstelling tot wat we in nieuwsbrief 1 schreven, zal de overstroming van heel wat gebieden een paar weken terug in de regio Emilia-Romagna, de streek rond Cesana, in de buurt van Ravenna, ons toch parten gaan spelen. In ieder geval hebben we zaterdagmorgen van een Nederlands stel begrepen dat er nog al wat streken en vooral autowegen afgesloten zijn. Of wij er dan over een paar dagen of weken door kunnen, moeten we afwachten. In het ergste geval zullen we onze route moeten verleggen en over de westelijke route (zie kaartje bij bericht – 0) moeten gaan. We zitten nu tussen Trento en Verona, waar we morgen heen gaan.
Sinds 13 mei wordt het weer ons steeds gunstiger gezind. Op weg naar een andere camping komen we op die dag uit in Italië, direct na de Reschenpas. Daar geeft tussen de twee meren een camping in San Valentino aan dat deze “frei, free en libero” is. We treffen op deze kleine camping een vriendelijke gastvrouw. Het weer is droog en zonnig , maar erg koud. Vannacht daalt de temperatuur tot een 2 graden.
Op zondag 14 mei fietsen we met frisse en koude tegenwind naar Reschen in Oostenrijk om daar geld te pinnen, want niet iedere camping wil zomaar geld met ‘Karte’. Onderweg scoren we een stempel voor onze pelgrimspas van en bij de kerktoren in het water bij Graun/Curon Venesta. Onderweg maken we foto’s van de zo goed als geheel drooggevallen Reschensee. Toen we dat gisteren zagen, schrokken we: milieuramp en watergebrek? Nee, de aanleiding blijkt de verbetering van de weg weg langs het meer en de oplossing van problemen met de waterlopen.
Als we maandag verder reizen krijgen we tot twee keer toe te maken met een weigering van de auto nog gas toe te laten. Iedere keer moeten we snel van de druk bereden weg zien te komen. Samen met de ANWB zijn we na wat telefonades erachter gekomen dat dit te maken had met een loszittende deur. We hadden deze dag meerdere keren sterke afdalingen, te begrijpen bij een daling van 1515 naar 570 meter. En bij die afdaling ging de betreffende deur ietwat naar buiten hangen, met als gevolg een storing-melding. Goed van de ANWB om mee te denken. Maar het stomste komt dan nog. Toen de medewerker vertelde van de echte oorzaak, realiseerde ik mij dat dit vorig jaar ook het uiteindelijke antwoord was van de garagehouder, terwijl ik alleen in mijn hoofd had, dat hij aanvankelijk had gezegd dat dat oplichten van dat controlelampje ook kon komen doordat de motor van de ‘Lagan’ nog op gang moest komen na de lange winterstop. Nooit meer vergeten!
Op dinsdag zijn we vanuit de gloednieuwe camperplaats in Naturns naar Merano gefietst over een mooi aangelegd fietspad met aan de ene kant de rivier de Ádige en aan de andere kant aaneensluitend enkel fruitboomgaarden. Overal werd druk gras gemaaid, in de boomgaarden en langs de weg: eindelijk te doen na de vele dagen regen. Er liepen op dat pad opvallend veel gehandicapten of herstellende mensen, die zo hun spieren konden laten wennen. Bij mij kwam de gedachte op, dat men hier geen dure instanties nodig heeft om mensen weer gezondheid terug te geven. De stad was het bezoek de moeite waard. Voldaan reden we weer terug naar onze ‘Lagan’. Onderweg ervaren dat stijgingen van 360 naar 570 meter met een e-bike redelijk tot goed zijn te overwinnen.
Op woensdag 17 mei zijn we naar Nals verhuisd en op donderdag hebben we een rondje met dalen en klimmen van 33 km gefietst via Andrian en vandaag langs autoweg en spoor naar noorden, dan naar Lana, daar gegeten en via de kilometerslange Apfelradweg met enkel appelbomen terug naar onze camper in Nals in de streek van ontelbare wijnkelders en veel lekker ruikende en weelderig bloeiende rozen.
Vrijdag 19 mei: Omdat we de avond ervoor een onrustig gevoel hadden over hoe we de laatste dagen onze tijd invullen en dat daarbij naar verhouding het fietsen er maar bekaaid van af komt, hebben we het plan vandaag én te verhuizen van campingpark én tegelijk Bozen aan te doen. Uit onze reisbeschrijving hadden we opgemaakt dat er een erg oude dom zou zijn, die de moeite van een bezoek waard zou zijn. Uiteindelijk – kwamen we in zekere zin – van een koude kermis thuis. Maar we hadden wel een mooie en gezellige dag. Twee jonge meiden brachten ons tot gebruik van de bus om die dom te bereiken en dat begon met een half uur wachten bij de bushalte. Toen na het eten op de Waltherplatz en de dom de bus voor de terugreis stopte, vloog de chauffeur ons bijna omver. Een vijf minuten later kwam hij terug om zich uitvoerig te verontschuldigen: eindelijk had hij de(herkenbare) kans een noodstop te maken! Beide keren zwaaiden we bij het verlaten van de bus naar achterblijvers.
En tegen de avond eindigen we deze dag op een natte en regenachtige camping op een hoogte van 770 m in de buurt van Trento.
Daarmee sluiten wij deze derde week af. We zijn fietsend wat actiever geweest en hebben intensief genoten. Ook kunnen we het wisselen van plekken maar moeilijk bijhouden. Wat anders gaat worden: Tot nu was de taal gewoon Duits, maar nu is Italiaans de voertaal en zijn we niet meer zo thuis. Misschien kan er zondag (Pinksteren) nog iets veranderen …
Tot weer. Groeten, José en Harry
Fijn, dat jullie zo genieten van deze tocht. Hopelijk*ijn de overstromingen voor jullie geen probleem.
Ik wens jullie een mooie voortzetting van dit avontuur zonder regen en met een prettig zonnetje ☀️ .
Lieve groetjes, Stefanie
Ps
Het verzenden van dit bericht lukt niet zo goed. Hopelijk krijgen jullie het niet meerdere keren toegestuurd
Jullie zijn in een mooie omgeving!
Geniet er maar van.
Wel wat laat, maar toch even reageren. We hebben niet altijd de beschikking over goed werkend wifi.
Nu de meeste campers hier vertrokken zijn gaat dat wel rond 11.00 uur.
Dank voor je goede zorgen voor ons thuis.
Groeten, ook van José
Nee, Stefanie, we krijgen jouw berichten steeds maar een keer.
Je bent niet de enige die twijfelt of alles goed gaat.
Het komt goed.
Groeten en tot weer!