PINKSTEREN IN MERIDA
Van Torremejía naar Mérida
Als we ons in een hotel hebben ingecheckt, gaan we naar de viering in de Iglesia de Santa María. Die begint om 12 uur in een langzaam vol lopende kerk. Na enkele mededelingen door een lector, begint de priester de viering met als welkom met ‘Buenos días’. En als hij maar matig antwoord krijgt, herhaalt hij dat nog een keer, zodat de hele kerk reageert met ‘Buenos días’. Het is vandaag het feest van Pinksteren. De preek begint met een kleine interactief gesprekje, waarna de priester uitvoerig aangeeft, dat de heilige geest de kracht is om dingen te doen en van het leven iets te maken. In de voorbede bidt de priester o.a. ook voor de regionale verkiezingen, die vandaag worden gehouden. Ook tijdens het tafelgebed voegt de priester een actualiteit in, die door het kerkvolk lachend wordt aangenomen. Tijdens de vredeswens voelen we de warme aandacht van de mensen om ons heen, als we elkaar een handdruk geven. Bij het communiceren zien we nog veel mensen de communie op de tong vragen. Toch gebeurt dit niet zo omslachtig of nadrukkelijk met knielen en dergelijke als je tegenwoordig soms bij ons ziet. Ook gaat iedereen op zijn plaats weer direct zitten. Er is een intensieve deelname van de mensen door zingen en afwisselend staan en zitten. Een enkeling knielt bij het tafelgebed.
Na de viering gaan de lichten op het priesterkoor direct weer uit en onder het laten horen van een spiritual gaan de mensen de kerk uit. Wij willen een stempel in ons paspoort. Een vrouw zegt dat we die achter in de kerk kunnen krijgen in de sacristie. Daar neemt een oudere priester, die voor de viering zat biecht te horen en mee hielp met communie uitreiken, plaats achter een tafel met een antiek bureaublad. Hij zet plechtig een stempel van de parroquia Santa María Mayora Mérida in onze paspoorten. Uit die stempel blijkt, dat hier in deze kerk ook een bisschop zetelt.
Als we tegen de avond ons hotel verlaten, is het zwaar bewolkt. We ruiken de regen en er valt er af en toe een druppel. Er zijn veel rukwinden, die het droge stof in de straten opwaaien.
We slenteren naar het centrum van de stad en zoeken er op de Plaza España een plekje in de ondergaande zon met een zumo en een cerveza. Daarna wandelen we naar het hotel. We zouden best een vest kunnen gebruiken bij deze wilde koelte.
