KOM MAAR MEE NAAR BOVEN
Een verkenning van Zafra vanuit enkele miradores.
Na ons ontbijt wandelen we de oude stad in om een en ander te gaan bekijken. Als we bij de Alcázar staan en zoeken naar een standpunt om dat gebouw goed te kunnen fotograferen, gaat José aan de kant voor een grote personenauto. Als de bestuurder uitstapt, vertelt hij hoe mooi het hier is en nodigt hij ons uit om mee naar binnen te gaan. We lopen achter hem aan de Parador in, een duur hotel-restaurant met een marmeren patio in renaissancestijl uit de 16e eeuw van Juan de Herrera, de bouwmeester van het Escorial. Onze gastheer neemt ons mee verder naar binnen en via de trappen naar het dak vanwaaruit we een mooi zicht hebben op de burcht en op de andere delen van de stad. Dan gaan we weer naar beneden en volgen hem over de straat naar de Farmacia, waar we gisteren ook al geweest zijn. Hij wijst ons op het mooi met tegels versierde buitenwerk en de datum 1607; daarbij gebruikt hij de term ‘Delfts blauw’. Binnen wijst hij op het antieke interieur en vertelt dat op de bovenverdieping een robot staat voor de aflevering van de medicijnen via goten naar beneden. Hij blijkt niet alleen eigenaar te zijn van de Parador, maar ook van deze Farmacia. Hij vraagt een van de medewerkers een postkaart voor ons. En wijst ons dan op zijn naam op de achterkant: Antonio Martinez Buzo.
Dan lopen we verder. We beseffen dat we een hele rondleiding krijgen. Zo komen we voorbij een typisch Sevillaans gebouw van dezelfde architect die ook in Sevilla het Plaza España heeft gebouwd.
Onderwijl wordt duidelijk dat hij vaker in Nederland is geweest. Amsterdam vindt hij de mooiste stad van Nederland. Als wij zeggen dat wij Maastricht ook een mooie stad vinden, vertelt hij dat hij daar binnenkort ook naar toe gaat.
Hoe gek hij van Amsterdam is wordt duidelijk als we even later door hem worden binnen gelaten in hotel Conde de la Corte. Hier zien we een mooie overdekte patio. Onderin staan twee fietsen uitgestald. Hij wijst trots op de naam, die deze zwarte damesfietsen dragen: ‘Amsterdamer’. We maken een foto van deze gastvrije heer bij een van zijn fietsen.
Dan nemen we de lift naar boven en kunnen we via een smalle buitentrap naar een mirador en vandaar heel Zafra overzien.
Daarna schieten we een kleine deur in die leidt naar een smalle trap met erboven een altaar met beelden en kaarsen en een knielbank. Het is de plek waar de toreadors konden bidden voor een goede afloop van het stierenvechten. Een etage lager toont hij ons trots via foto’s uit de eerste helft van de vorige eeuw aan de muur beelden van het fokken en werken met de stieren. Een ruime kamer is nog helemaal in stijl gehouden en de salontafel ligt vol met boeken over het stierenvechten. De stierenvechters van Zafra waren de beste! Buitengekomen wijst onze gastheer op het er tegenovergelegen ayutamiento. Daar moeten we zeker even naar de fraaie patio gaan kijken. Hij geeft Harry een stevige handdruk en José een hartelijke omhelzing en wenst ons een behouden reis naar Santiago. Als we weer eens in Zafra komen, moeten we zeker in dit vier sterren hotel komen logeren. En hij gaat terug naar zijn Parador.
