Vanmorgen ben ik tijdens een lekkere fietstocht in de maar langzaam optrekkende mist door de Liesselse bossen naar Deurne gedwaald. Onderweg heb ik genoten van de kleine wereld om me heen en de ongelooflijke stilte. En heb ik iets van de herfstige omgeving gefotografeerd. Uiteindelijk ben ik tegen de middag in het licht van een langzaam door de wolken brekende zon weer thuisgekomen.
Gedurende de dag realiseerde ik me dat het vandaag een bijzondere dag is. Al maanden had ik bedacht, dat we straks geen carnaval hoeven te vieren, omdat we al dagelijks met een masker op moeten lopen. Maar vandaag voelde ik wat dit niet-kunnen-vieren voor een gemis is. In Keulen is extra politie op de been om mensen weg te houden uit het centrum van de stad, waar net als op het Vrijthof in Maastricht op deze elfde van de elfde normaal het carnavalsseizoen begint. Geen carnaval dus. Een gemis voor een van mijn zussen. Helaas!
Een artikel in Trouw bracht onze aandacht vandaag ook bij een ander belangrijk feest op deze dag, namelijk het feest van Sint Maarten. Zie over Martinus mijn artikel op deze website ‘Een halve mantel voor een naakte bedelaar’ . Als kind liepen we in de vijftiger jaren ’s avonds met een kaars in een uitgeholde suikerbiet naar het veld waar een immense hoop van stro, hout en brandbaar afvalmateriaal in brand werd gestoken. En wij zongen er dan een liedje bij:
Martinus in Mérida
Sintermertes veugelke
Haet ein roëd keugelke,
Haet ein blauw stertje,
Hopsa Sintermerte.
Toen we in de vooravond terugkeken naar het programma ‘Roderick zoekt licht’ kwamen we terecht bij de voorbereiding van de Sint Maartensviering van dit jaar in Utrecht. Daar zou vanavond voor de tiende keer een ‘Ronde van Sint Maarten’ gehouden worden, ware het niet dat ook daar het coronavirus een stokje voor heeft gestoken. Maar … men is niet bij de pakken gaan neerzitten en heeft uiteindelijk enkele beeldfragmenten uit voorgaande jaren uitgekozen en deze verbonden met een aantal opnames ter plekke in dit jaar en dat samen gevat in een film, zodat iedereen thuis toch deze dag kan meevieren.
In de loop van de avond heb ik de website van RTV Utrecht opgezocht. En daar kwam ik terecht bij de inleiding:
Op woensdag 11 november vieren we traditiegetrouw Sint Maarten in Utrecht. Iedereen komt zijn huis uit om het licht en vuur van onze stadspatroon te delen. Maar lichtjes lopen, zingend langs de deuren gaan om snoep op te halen, het zit er dit jaar allemaal niet in. Er is een alternatief bedacht: De ronde van Sint Maarten in de vorm van een film.
Natuurlijk heb ik doorgeklikt en een uur lang met veel voldoening en plezier kunnen kijken naar hoe de hele Utrechtse samenleving uitdrukking heeft gegeven aan dit feest. Zeer indrukwekkend, bezinnend en verbindend! Hoe de feestdag van een katholieke heilige kan worden tot een feest voor arm en rijk, jong en oud, autochtoon en statushouder, thuiswonende of vluchteling, ‘ongelovige’ en andersgelovige! En hele nieuwe vorm van gemeenschapsopbouw.
Geïnteresseerd? Klik dan op Ronde van Sint Maarten.
