Ge-dag-te – 1

Maandag 5 maart 2018 12:00:00 uur.

Er breekt buiten een lawaai los van loeiende sirenes. Ik ga rustig verder met waarmee ik bezig ben. Het geloei gaat slechts om een oefening. Het duurt enkel een minuut of wat. De laatste echo’s lossen op in de stilte van de dag. Het is alsof er niets aan de hand is. Dat is voor mijn omgeving ook zo. Maar mijn gedachten laten het daar niet bij. Ze dwalen terug naar gisteravond. Toen zag ik op tv – net als elke dag in de voorbije weken – mensen over de straat rennen. Ze werden omgeven door vallend puin en stof. Naarstig zochten ze naar beschutting en bescherming in onderaardse ruimtes. Het daglicht lijkt hun aanwezigheid niet te kunnen verdragen. Rust en stilte is voor hen niet weggelegd. Enkel honger en dorst en de onbereikbaarheid van eten en drinken. Niet te traceren vliegtuigen, drones, raketten houden hen in hun greep. Er is geen waarschuwing vooraf van een sirene. Hooguit komt er later een soortgelijk geluid van een naderende ziekenauto. Wij kijken toe.

‘Assad wint terrein in Goutha’ meldt vandaag mijn ochtendkrant op pagina 10.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.