In een van de eerste weken van november, waarin het steeds vroeger donker begint te worden, kon men in Eindhoven in het kader van ‘Glow’ genieten van een gevarieerd aanbod van objecten, die allemaal te maken hebben met licht. Tijdens een wandeling langs deze bezienswaardigheden werd ik getroffen door de uitbeelding ‘Cloud’ op het voormalige NRE-terrein. De aanwezigheid van dit object op het terrein, van waaruit voorheen Eindhoven werd voorzien van energie, vond ik heel bijzonder.
Het sculptuur bestaat uit meer dan 200 deels nog werkende gloeilampen. De kunstenaars nodigen de bezoekers uit om via trekkoorden zelf te bepalen of de lampen aan of uit gaan. Hoelang is het geleden, dat wij boven onze bedden een trekkoord hadden hangen om daarmee het licht uit of aan te maken. Het zal niet lang meer duren, totdat iedereen deze handeling zelfs niet meer met een schakelaar, maar met een afstandsbediening of automatisch kan regelen?
Opvallend was de aandacht van de toeschouwers voor dit kunstwerk. Licht oefent van nature een grote aantrekkingskracht op mensen uit. Mij viel ook de gretigheid op, waarmee mensen mee wilden werken aan meer licht in de duisternis. Even kon iedereen zich honderd jaar terug in de tijd wanen, toen in dorpen en steden elke avond de lantaarnaansteker op pad ging om de lantaarns, die toen deels op gas of op elektriciteit brandden, aan te maken. Al moest hij toen – in tegenstelling tot nu – op een ladder klimmen en het licht zelf meedragen.
Opmerkelijk is ook, dat de lampen (peren) in dit kunstwerk, die in de voorbije eeuw Philips en daarmee voor een deel ook Eindhoven, groot hebben gemaakt, nu niet meer verkocht mogen worden, omdat ze teveel energie vragen en we inmiddels een zuinigere generatie lampen hebben.
Gelukkig kunnen we licht blijven maken, ook in onze tijd. Hoewel menigeen de toekomst donker inziet, kijkt ieder mens vol verwachting uit naar lichtpuntjes om het leven van alledag draagbaar en genietbaar te houden.
