DRUKTE ROND VRIJGEZEL EN TROUWERIJ
Salamanca
We staan rond acht uur op, gaan inpakken, want we moeten vandaag verhuizen. Na een ontbijt lopen we naar de ingang van de universiteit en fotograferen de platereske versiering. Omdat de San Martin verderop open is, gaan we er naar binnen en wachten dan tot de mis uit is. We vragen aan de priester, die graag laat merken dat hij Duits kan spreken, een ‘sello’. En krijgen die uiteraard.
Als we met hulp van een stel mountainbikers ons nieuwe adres in een van de buitenwijken hebben gevonden, gaan we eten in de buurt op een druk terras, waar de gebraden kippen als broodjes over de toonbank gaan. Daarna ontvluchten we de warmte van 35 graden. We blijven op onze kamer tot de late namiddag en gaan dan met de bus naar de stad.
Daar zien we op deze zaterdag de ene na de andere trouwpartij bij de ingang van kerkgebouwen. Het is een parade van mannen in zwarte pakken en vrouwen in de meest kostelijke kledij. Daarbij lijkt het te gaan om een wedstrijd: Wie kan nog goed lopen met de hoogste hakken.
Het feest in de kerk is alleen voor genodigden, want regelmatig worden mensen teruggestuurd. Zo ook de moeder met drie kinderen, die hen eens wil laten zien wat trouwen is. En als je te laat komt en de deur dicht is, zoals een tante en nicht net overkomt, zie dan nog maar eens binnen te komen.
We zien ook veel groepen mannen rondlopen. Een van hen is steeds opzichtig gekleed en de anderen hebben eenzelfde t-shirt aan of petje op. Het gaat dan om een van de vele vrijgezellenfuiven die hier vandaag voorbij komen.
