EEN GEZELLIGE AVONDMAALTIJD
Van Zafra via Los Santos de Maimonia, Villafranca de los Barros en Almendralejo naar Torremejía.
We beginnen vanuit Zafra met drie kilometer vals plat met de zon pal op ons gezicht. Het is half negen en al warmer dan we hadden gedacht. We realiseren ons, dat we op de verkeerde weg zitten, namelijk de N-630, maar vinden het te gek om weer terug te gaan en zullen deze volgen tot aan Villafranca de los Barros.
Ruim na half drie vinden we in Torremejía dankzij onze informatie een goede albergue. En ook weer een aantal bekenden, zoals het sympathieke stel uit Canada, dat we in Zafra ook al hebben gesproken. Ze zijn nu ook weer blij verrast ons te zien aankomen. We douchen ons eerst en gaan dan buiten zitten in de schaduw en een lekkere bries. Na een tijdje komen zij terug van een wandeling en komen ze bij ons zitten. Behalve zij en wij zou er nog een stel van vijf pelgrims onderweg zijn. Wij kennen hen ook al van een eerdere albergue. En ja hoor, daar komen zij aan, in een auto – naar later blijkt – van een broer van één van hen. Ze zijn goed gehumeurd en gedragen zich erg uitgelaten. Ze lijken meer op ‘perevinos’ dan ‘peregrinos’. Ze waren uitgenodigd bij die broer van een van hen om paella te eten en toen is er rijkelijk wijn gevloeid.
Na een tijdje komen de twee Canadezen met de pastoor uit de kerk. Ze dachten er een rondleiding te krijgen, maar de pastoor had meer aandacht voor zijn bidden dan voor hun vragen. Toch vragen ze een stempel. Pierre en Harry drinken elk een biertje, een San Miguel, een beter merk dan de Cruzcamp, die we de laatste dagen steeds krijgen. Na een tijdje pakt Jacqueline tot onze verbazing het fototoestel van José van tafel om dat in haar tas te doen. Dan blijkt, dat zij exact hetzelfde toestel heeft als José. Er is wel een verschil: zij maakt voornamelijk korte filmpjes en heeft een kaartje van 64GB, terwijl José alleen foto’s maakt en een kaartje van 8GB heeft.
We gaan met ons vieren aan tafel en zijn de enigen in dit restaurant. Het wordt een gezellige maaltijd met Pierre en Jacqueline uit Québec. Hij is veteraan uit het leger en heeft o.a. meegewerkt aan de vredesmissie in Afghanistan. Daar heeft hij geleerd dat je alleen wat bereikt met respect voor mensen en al helemaal niet met geweld. Zij lijken elkaar nog niet zo lang te kennen en dat klopt. Ze zijn verbaasd dat wij elkaar al meer dan dertig jaar kennen. Het is ruim negen uur door als ons diner afloopt en de lekkere wijn zorgt ervoor dat Harry snel inslaapt. Tot de volgende morgen.