OP EN NEER, HEEN EN TERUG!
Van Monesterio via Calera de Léon naar Tentudia en langs dezelfde weg weer terug naar Monesterio
Na een uitvoerig ontbijt in het hotel gaan we welgemoed op weg, maar al snel dienen we te klimmen. En gelukkig ook weer te dalen. Op het eind van de weg naar Calera sta ik op een stijgend deel terug te kijken en zie ik tot mijn ontsteltenis José met fiets en al in de berm verdwijnen. Ze valt door de lage snelheid gewoon om. Ik snel haar te hulp en help haar weer rechtop. Gelukkig blijft het leed beperkt tot een flinke schaafwond op haar rechter elleboog.
We gaan ervan uit dat we vanavond in Calera de Léon kunnen overnachten, maar dat kunnen we vergeten. Er is geen albergue of hotel in deze plaats. We zullen straks dus weer naar Monesterio terug moeten fietsen voor onderdak. Bij het Officina de Turismo mogen we wel onze bagage achterlaten, zodat we met slechtst de allernoodzakelijkste last de 9 kilometers naar Tentudia hoeven te fietsen. Alles bij elkaar een onderneming die José doet denken aan de trip naar het Cruz de Ferro twee jaar geleden. Bij Harry komen herinneringen op aan de beklimming van de Pyreneeën. Bij elke kilometer vragen we ons af of we doorgaan of niet. Uiteindelijk komen we ieder op zijn of haar wijze boven.
Het gebouw boven op de berg was oorspronkelijk een moors fort. In 1247 streden de ridders van de orde van Santiago hier tegen die moren. De Santiago-ridders waren aan de winnende hand, maar omdat de duisternis wel eens in het voordeel van de moren zou kunnen uitpakken, bad de leider, Perez de Correa, tot de maagd Maria: “Santa María, ten du dia” / “Heilige Maria, laat de dag stilstaan.” Zijn gebed werd verhoord. Met het verblindende licht van haar stralenkrans verlengde Maria de dag en werden de moren verslagen. Sindsdien is Tentudia een heiligdom met een mooie mudejar kruisgang en een prachtig met keramiek bezet hoofdaltaar, een hoogtepunt in de Spaanse keramiekkunst.
Na bezichtiging van dit indrukwekkende gebouw gebruiken we buiten ons middagbrood. José heeft niet zo veel trek. Na een supersnelle afdaling zijn we snel terug in Calera, waar we onze bagage weer ophalen en dalend en klimmend terugfietsen naar Monesterio. Voor José wordt het steeds moeilijker om bij stijging op de fiets te blijven. We vinden nu onderdak in de zeer goed verzorgde gemeentelijke albergue. José krijgt flink last van buikloop en houdt verder het bed. Harry doet op het eind van de dag boodschappen en krijgt nog net voor tien uur kans een pelgrimsmenu te eten. Hopelijk is José er morgen beter aan toe!
