16 mei – dag 2

EEN DUBBELE PELGRIMSDAG VOOR ONS
Van Guillena naar Castilblanco de los Arroyos

Om half zes worden we wakker van geroezemoes in huis. De hele nacht door is het veel te warm geweest om goed te  kunnen slapen, ondanks de luchtverplaatsing door een ventilator aan het plafond. We besluiten ook maar op te staan en merken dat het in de grote ruimte aanzienlijk frisser is.

We maken ons ontbijt met koffie en brood uit de albergue. We lezen in ons rode boekje een tekst over: Gelukkig de mens. Het gaat over een waardige vorm van pelgrimeren, waarbij de pelgrim open staat voor alles, wat hij tegenkomt. Tot onze schande zullen we vandaag merken wat pelgrimeren op de wijze van voetgangers inhoudt. We nemen namelijk voetstoots aan dat de route voor hen ook voor ons, fietsers, bedoeld is. Dat komt ons duur te staan. Na een paar kilometer gaat de landweg over in soms een geul met grote gaten, dan weer een smal zandweggetje of een van uitstekende rotsen voorziene kloof. Alles wat een rechtgeaarde wandelaar verfoeit, en menige mountainbiker of motorcoureur toejuicht. Maar wat moeten wij daar met onze zwaar beladen fietsen? Er is geen weg terug en we zijn ertoe veroordeeld om dit pad van zo’n 10 kilometer lopend en schuivend met onze lastezels af te leggen.

image

We zijn dan ook blij als we uiteindelijk 4 kilometer voor Castilblanco de los Arroyos dit godvergeven pad kunnen verlaten.
In de albergue kunnen we douchen en even uitrusten op bed. Daarna gaan we de website bijwerken. Later halen we water uit een  tappunt, waar de bewoners met grote plastic flessen water halen. We nemen een ijsje op een steeds groter wordend terras en eten in een restaurant lekker (?) wangvlees van het varken. Daar blijkt een Duitse pelgrim goed ziek te zijn. Reden voor José om zich zorgen om hem te maken. We slapen met open deur en het blijft toch de hele nacht te warm.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.