HET WEER IS WEER BEST
Van Villarín de Campos naar Santa Croya de Tera.
We kunnen in ons luxe 4-sterrenhotel pas om 8.30 uur ontbijten en eerder is alles nog op slot. Na het ontbijt heeft de hotelierster veel tijd nodig om de rekening op haar computer op te maken. En dan wil ze dat we op de ‘moderne’ manier betalen. Met het mobiel. Dat lukt niet. Dan maar met de creditkaart. En dat gaat dan nog wel.
We verlaten nu langzaamaan het land van het brood (er is een plaats met ‘Pan’ in de naam) en komen in een heuvelachtig bebost gebied met daarin een langgerekt stuwmeer in de Esla. We steken die rivier over via een oude stenen brug. Daarna krijgen we een stevige klim richting Bretocino. Het wegdek is zichtbaar aan verbetering toe en verderop wordt daar al hard aan gewerkt. Over een jaar ligt hier een magnifiek wegdek en kunnen automobilisten nog sneller erover heen rijden dan ze vandaag ondanks alle gaten en kuilen al doen. Gelukkig is het deel voor de afdaling wat beter, zodat we de remmen af en toe kunnen loslaten.
In Bretocino kopen we brood, water en yoghurt. En we pauzeren er om 11.30 uur in dit uitgestorven lijkende dorp op zoiets als een renbaan. Af en toe loopt een oudere vrouw over plein of straat en staan op de hoek twee oudere mannen, van wie een op de fiets, met elkaar te praten. Misschien wel over die twee daar op dat bankje in de zon.
Het is een verademing vandaag weer lekker te kunnen fietsen na dat regenweer van gisteren, zelfs soms met de wind in de rug. En met een steeds meer terrein winnende zon.
