WE HOUDEN HET NIET DROOG
Van Zamora via Benegiles, Aspariegos, Cerecinos del Carrizal, Arquillinos en Villalba de la Lamprena naar Villarín de Campos.
Het druppelt een beetje als we tegen 7 uur met onze fietsen uit de garage komen, waar ze twee dagen op niveau -2 aaneengeketend hebben gestaan. We halen de tassen uit het hotel en haken ze aan de fietsen. De reinigingsdienst is bezig de ondergrondse afvalbakken op het plein schoon te maken. Een van de mannen komt naar ons toe en maakt duidelijk dat we het slecht treffen met het weer. Als we wat bedremmeld voor de bar onder het hotel staan – de deur van de bar staat open, maar de bar is nog gesloten – komt hij ons vertellen dat er rechts om de hoek wel een bar open is.
Onderweg in Benegiles begint het wat te regenen en bij het naderen van Aspariegos begint het er fors uit te vallen. We worden er allebei door overvallen. En dan breekt opeens het onweer boven ons uit. In een mum van tijd staan de straten blank en stroomt het water in grote geulen naar lagere delen. De bliksem schiet boven ons hoofd van links naar rechts en de donder volgt met harde klappen. Dan regent het nog harder en valt er stevige hagel. Harry neemt snel zijn regencape en José houdt het bij wat ze aan heeft. Harry wacht langs de weg tot het minder wordt en José zoekt wat verderop in een openstaande schuur wat beschutting. Als we daarna willen verderfietsen ontdekken we dat we fout zitten. Om weer op de geplande route te komen moeten we linksaf over een zeer slechte binnenweg naar Cerecinos del Carrizal. Daar kunnen we onder de restanten van een voormalige bar schuilen voor de volgende bui en er onze koffie drinken. Even verderop voorbij dit dorpje gaan weer naar rechts en zitten we op de goede route. Maar rustig fietsen is er niet meer bij. Voor ons wordt de lucht alsmaar zwarter en zwaarder. Regelmatig schieten er lichtflitsen naar beneden. Wat doen we? Misschien kunnen we Villalba de la Lamprena nog bereiken. Daar zoeken we een bushokje op om te schuilen, maar denken even later dat de bui weer minder is, dus fietsen we verder. Het duurt dan echter niet lang of er vallen weer dikke druppels.
Wat doen we? Nog teruggaan of maar doorfietsen tot het volgende dorp over zes kilometer. We fietsen door en dan breken er spannende minuten aan. Het onweer komt onze kant op en dan links dan weer rechts schieten bliksemflitsen naar beneden. Harry bidt dat we niet getroffen worden. Hij denkt aan acht jaar geleden tijdens zijn eerste tocht. Gelukkig gaat het goed, kunnen we snel doorfietsen en bereiken we Villarín de Campos. Daar schuilen we bij het ayutamiento. Daar staan meer mensen te wachten tot de bui wat minder wordt. Harry had in het voorbijgaan op een bord gezien, dat er hier een Hotel Rural is. Dat kunnen we twee straten naar rechts vinden. De hotelierster geeft aan dat ze al gebeld was over onze komst. Er zit al een Nederlands stel, dat vandaag door het onweer niet weg durfde fietsen. De mensen bij het ayutamiento gaven aan dat het morgen wat beter weer zal worden.
